🔸در حالی که روسیه نخستین کشور مهمی است که به صورت رسمی «امارت اسلامی افغانستان» را به عنوان حکومت سرپرست به رسمیت شناخته، سخنگوی کاخ کرملین روز جمعه ۴ جولای موضع مسکو در قبال تماس های سطح بالا با طالبان را روشن کرد. دیمیتری پسکوف، سخنگوی ریاست جمهوری روسیه، در جریان یک نشست خبری اعلام کرد که در حال حاضر، مذاکره مستقیم میان ولادیمیر پوتین و رهبران امارت اسلامی در دستور کار قرار ندارد.
🔸با این حال، وی تأکید کرد که روابط دوجانبه میان مسکو و کابل در سطوح مختلف برقرار بوده و ادامه خواهد یافت. این اظهارات در حالی مطرح می شود که تنها چند روز پیش، وزارت خارجه روسیه اعلام کرد که از این پس با حکومت سرپرست افغانستان به مثابه یک دولت رسمی برخورد خواهد شد و سفیر روسیه در کابل نیز رسماً این تصمیم را به وزیر خارجه طالبان، مولوی امیرخان متقی، ابلاغ کرده است.
🔸تحلیلگران معتقدند که این موضع‌گیری دو پهلو نشان م ی‌دهد مسکو هنوز در حال سنجش بازتاب های منطقه ای و بین المللی تصمیم خود است. از یک سو، کرملین گام مهمی در راستای به رسمیت شناختن طالبان برداشته و بیرق سفید امارت اسلامی را به عنوان نماد رسمی افغانستان پذیرفته، اما از سوی دیگر، هنوز آمادگی ندارد که این تعامل را به سطح بالاتر - یعنی گفتگوی مستقیم پوتین با رهبران طالبان - ارتقا دهد.
🔸این توازن گرایی روسیه ممکن است با هدف کاهش حساسیت های سایر بازیگران منطقه ای مانند چین، هند و جمهوری های آسیای مرکزی صورت گرفته باشد؛ کشورهایی که یا هنوز موضع رسمی در قبال طالبان نگرفته اند یا نسبت به نوع حکمرانی آنان تردیدهایی دارند. همچنین، اجتناب کرملین از اعلام برنامه برای دیدار پوتین با رهبران طالبان، می تواند پیامی غیرمستقیم به ایالات متحده نیز باشد؛ مبنی بر اینکه مسکو هرچند در جهت افزایش نفوذ منطقه ای خود در افغانستان گام برمی‌دارد، اما مایل نیست همه پل های دیپلماتیک با غرب را بسوزاند.
🔸با این حال، ادامه تماس ها در «سطوح مختلف» به معنای باز ماندن کانال های دیپلماتیک، امنیتی و احتمالاً اقتصادی است؛ به ویژه در حوزه هایی مانند تجارت انرژی، ترانزیت کالا، مبارزه با مواد مخدر و مهار تهدیدات تروریستی مشترک.
🔸در مجموع، روسیه در حال تثبیت جایگاه خود به عنوان بازیگری پیش رو در تعیین آینده دیپلماتیک افغانستان است؛ با رویکردی که در عین «پذیرش واقعیت طالبان»، همچنان انعطاف پذیر و محتاط باقی مانده است. این مدل تعامل مرحله ای می تواند الگویی برای دیگر کشورهای منطقه نیز باشد که بین منافع ژئوپلیتیکی، دغدغه های امنیتی و ملاحظات حقوق بشری گرفتار آمده اند.
@tarjomanaf
